Rozmowa z XY - Pastorem Kościoła - WZP w ML 

Alberto: -Od kiedy datuje się powstanie WZP? 

Pastor: -Kościoły WZP są wspólnotami, które akcentują bardzo mocno realność Ducha Świętego. W różnych epokach różnie się ona przejawiała. Na początku XX wieku można powiedzieć o "wylaniu się" Ducha Św. w kilku miejscowościach na terenie świata. W Piśmie Świętym jest powiedziane, że u schyłku dni Bóg wyleje Ducha Świętego na wszelkie ciało. To doświadczenie dotknęło także istniejące kościoły: protestancki, rzymsko- katolicki, prawosławny. Było jak żagwie roznoszone po całym świecie. Kiedy Duch Święty przychodzi, wtedy dzieją się rzeczy nadnaturalne. Kościół Chrystusa został tak właśnie stworzony. Jeżeli mówimy o jakiejś dacie, to myślę, że każda wspólnota powie, że to jest ciągłość Kościoła założonego przez Jezusa Chrystusa dwa tysiące lat temu. 

A: -A w waszym mieście? Czy jest jakaś graniczna data od której można by mówić, że pojawiła się w ML jakaś nowa grupa religijna? 

-Jeszcze na studiach spotkałem grupę ludzi, zarówno w kościele rzymsko-katolickim jak i protestanckim, którzy mówili mi o nowym narodzeniu czyli o czterech prawach duchowego życia. Byli to ludzie z Chrześcijańskiego Stowarzyszenia Akademickiego. Te osoby mówiły mi, że muszę się narodzić na nowo i świadomie oddać swoje serce Jezusowi. Minęły trzy lata. Moje życie nie uległo jakiejś zmianie, jednak czytałem Słowo Boże. Zwrot nastąpił w październiku 89 roku. W moim życiu zamanifestowały się te znaki o których mówią Dzieje Apostolskie. Na pierwszym nabożeństwie przeżyłem i doświadczyłem czegoś, czego nie doświadczyłem nigdy wcześniej. W moim sercu pojawiło się wyraźne świadectwo, że to jest to, czego szukam. 12 grudnia przyjąłem chrzest. To, że wstąpiłem do tego kościoła to była moja świadoma, osobista i nieprzymuszona decyzja. Jezus usunął z mego życia smutek, depresję, pustkę mojego serca, uwolnił mnie z wielu wad i zobaczyłem, że moje życie ulega zmianie. Bóg dał mi cel w życiu. Wszystko zaczęło  się układać. I zacząłem o tym świadczyć innym ludziom, spotykałem różnych ludzi będących w dołku duchowym. Moje doświadczenie i ich dotykało. Zachęcałem ich, by czytali Słowo Boże. Zaczęliśmy spotykać się i wspólnie modlić. Potem powstała grupa
i jeździliśmy wspólnie na nabożeństwa. Nikomu nie prałem mózgu, nie dawałem środków psychotropowych, nie płaciłem. Mówię o tym, bo również i takie opinie słyszałem. Ludzie naprawdę lgnęli do Jezusa, szukali Go. Kiedy powstała już duża grupa, zdecydowaliśmy, że to już zbyt uciążliwe jeździć do RP na nabożeństwa i
zaczęliśmy spotykać się w ML. W efekcie, zdaje się w październiku 1993r. postanowiliśmy przyłączyć się do innych wspólnot chrześcijanskich. Natomiast nasz Kościół powstał na mocy decyzji Kolegium Pastorów. Powstała autonomiczna, niezależna wspólnota, tutaj, w ML, ze mną jako pastorem. Obecnie zrzesza około 40 osób i kilkudziesięciu sympatyków.  

A: -Czy słowa "przebudzenie zielonoświątkowe" oznaczają to samo co nowonawrócony, przepraszam za pejoratywne słowo - przechrzta? 

-Ja wiary nie zmieniłem, ja wiarę pogłębiłem. Potocznie, jest to bardzo negatywne stwierdzenie. Ludzie tego nie rozumieją i to trzeba tłumaczyć. W naszym kraju jest takie myślenie, że bycie poza kościołem rzymsko - katolickim równa się z uprawianiem sekciarstwa. To jest krzywdzące i bardzo przykre. To, że jestem w tym kościele to był mój wybór. Jestem człowiekiem wykształconym, nie przechodziłem żadnego "prania mózgu". Nikt mi nie mówił o jakimkolwiek kościele, o wyjściu z Kościoła, czy zapisaniu się. Nie oferowano mi fanatyzmu wyznaniowego tylko mówiono o Jezusie. Zdecydowałem, że tu po prostu mogę lepiej poznać Boga. My nie mówimy o przechrzczeniu się tylko o osobistym doświadczeniu Ducha Św., a jeśli mówimy o chrzcie, to o chrzcie w wieku umożliwiającym dostateczne zrozumienie podstawowych prawd Ewangelii. Mówimy
o nowym narodzeniu. Mało tego, my nigdy nie mówimy - ty musisz się zapisać do jakiegoś kościoła. Kiedy oddajemy życie Jezusowi, stajemy się częścią ciała Pana Jezusa Chrystusa. Potem to jest związane również z chrztem wodnym, a to gdzie ty będziesz, w jakiej wspólnocie - to jest twoja decyzja, ale najważniejszą rzeczą dla człowieka jest oddanie swego serca Jezusowi. Trzeba zadać sobie pytanie - czy ja chcę być formalnym
chrześcijaninem, odbębnić jedną godzinę w tygodniu w kościele, czy też jestem wpisany do Księgi Żywota? Według Apokalipsy Św.Jana, wpisani są tam ci, którzy oddali swoje serce Jezusowi. 

A: -Dlaczego na świecie jest tak wiele wiar, chociaż dogmatem są słowa - Bóg jest jeden. Czy wasz Kościół jest lepszy, bardziej prawdziwy? 

-Wiara jest jedna, to jest ten sam Jezus. Tutaj jest nauczana Biblia. Nie ma polityki. Nie miesza się Boga z polityką. A w Polsce wiemy dobrze jak to wygląda. My nigdy nie uważaliśmy że nasz kościół jest najlepszy albo tylko u nas można dostąpić zbawienia. My jesteśmy jedną ze wspólnot będących częścią kościoła założonego
2000lat temu przez Jezusa Chrystusa. Jezus jest Głową Kościoła. On i tylko On. Wierzymy, że nie ma w nikim innym żadnego imienia danego ludziom przez które moglibyśmy być zbawieni, jak tylko imię Jezusa. Staramy się prowadzić życie zgodne z wolą Bożą i zasadami opartymi w Słowie Bożym. Wielość wspólnot nie przeszkadza w doświadczaniu jedności i miłości Bożej. 

A: -Mieliście przez długie lata trudności lokalowe. Czy ta sytuacja się zmieniła? 

-Dużo się zmieniło. Spotykaliśmy się w różnych miejscach, na wolnym powietrzu, w domach prywatnych, w lokalach udostępnionych przez spółdzielnię mieszkaniową, domu kultury. Później zrodziła się możliwość zakupienia nieruchomości przy ul. AB. Budynki nadawały się do kompletnego remontu. Brak było wody, światła, ogrzewania itp. Przez ponad dwa lata prowadziliśmy remont. Dzisiaj mieści się w nim nasz dom modlitwy, stołówka. Prowadzimy działalność charytatywną i świetlicę środowiskową. 

A: -Na czym opiera się działalność kościoła? Wiem, że prowadzicie prace ewangelizacyjne, misyjne, charytatywne ale że też wyciągacie rękę do ludzi  złych, odtrąconych, dając im po prostu szansę. Bardzo wiele osób szuka pomocy u pastora kiedy już inne instytucje czy osoby zawiodły. I ta pomoc zostaje udzielana. 

-Działalność i funkcjonowanie naszego Zboru obejmuje kilka różnych zakresów. Jest to normalne życie kościoła - modlitwa, studium Słowa Bożego, wieczerza Pańska z chlebem i winem - tzw. komunia ale koniecznie pod dwiema postaciami bo tak Jezus nakazał, chrzest dorosłych, pogrzeby itp. Jest też praca duszpasterska czy
ewangelizacyjna. Podkreślamy fakt, że wiara w Boga musi przejawiać się w życiu codziennym. Jeśli mamy w sercu miłość Jezusa, to winniśmy nią dzielić się z drugim człowiekiem, być pożytecznym dla społeczeństwa w którym żyjemy. Prawdą jest że jesteśmy w różnych miejscach: w zakładach karnych, że utrzymujemy kontakt z domami dziecka, z klubami abstynenta, osobami chorymi oraz z wieloma ludźmi którzy potrzebują duchowej pomocy. Takim ludziom staramy się nieść otuchę. Myślę, że jednym z moich większych sukcesów w pracy ewangelizacyjnej jest życie pewnego człowieka - odrzuconego przez swoją rodzinę - więźnia, odsiadującego karę pozbawienia wolności za zabicie drugiego człowieka. W  zakładzie karnym głosiłem mu ewangelię o Jezusie Chrystusie. Człowiek ten uwierzył w Boga, oddał swoje życie Jezusowi, otrzymał przebaczenie grzechów, uwolnienie od nikotyny i pijaństwa. W życiu tego człowieka dokonała się tak pozytywna zmiana, że dyrekcja zakładu karnego wnioskowała o wcześniejsze zwolnienie z odbywania kary. Inną formą pomocy dla ludzi jest działalność charytatywna. Jako kościół bezpłatnie rozdajemy osobom potrzebującym ubrania, sprzęt AGD, leki czy też wyposażenie czysto medyczne. Wspomnę ,że w ostatnim czasie, dzięki współpracy z bratnimi kościołami w UE, sprowadziliśmy sprzęt do szpitala, do Domu Pomocy Społecznej w JK, do Zakładu Pielęgnacyjno - Opiekuńczego w MO. Przekazaliśmy też kilkadziesiąt wózków inwalidzkich dla osób niepełnosprawnych a także około 4 tysięcy paczek dla dzieci. Wspomnę także o funkcjonującej przy naszym Zborze świetlicy środowiskowej dla dzieci, o zorganizowanym letnim obozie dla ubogich dzieci i młodzieży w LO, o  wakacyjnym wyjeździe dla ubogich dzieci ze Specjalnego Ośrodka Szkolno-Wychowawczego w ML do UE oraz zakupieniu dla tej instytucji sprzętu do rehabilitacji, o wspólnym wyjeździe młodzieży z Ośrodka Kuratorskiego w ML do Sejmu przy współpracy z biurem poselskim posła AH.  Chcemy też budować mosty zrozumienia pomiędzy naszą młodzieżą a młodzieżą z Niemiec. Na zaproszenie kościoła z Niemiec nasza młodzież wyjeżdża do Drezna. Chcemy wspólnie modlić się o nasze kraje, wspólnie chwalić Boga, wzajemnie poznawać siebie i budować trwałe relacje. Następnie my będziemy ich gościli w naszym mieście. Nie chcemy aby przeszłość nas ciągle dzieliła. Chcemy budować przyszłość w oparciu o miłość Jezusa. 

A: -Trudno byłoby nieść pomoc, zwłaszcza materialną, bez określonego zaplecza finansowego. Wasze zaplecze pewno jest gdzieś bardzo daleko, poza granicami. Dlaczego aż tak daleko? 

-Nasze zaopatrzenie jest u Boga. Wspólnota nasza jest niezależną, autonomiczną wspólnotą. My finansujemy sami siebie. Wychodzimy z założenia, że każdy duchowny może pracować i zarabiać na swoje utrzymanie. Przez pracę może on zrozumieć życie, a mając kontakt z innym człowiekiem - móc w praktyczny sposób okazywać i nieść pomoc drugiemu. Poza tym, te finanse które poszłyby na utrzymanie duchownego, można
przeznaczyć na inne wartościowe cele. Jako Kościół utrzymujemy też kontakty z wieloma kościołami o różnej orientacji na całym świecie. Mamy przez to możliwość wzajemnie dzielić się i błogosławić tym, czym nas Bóg obficie obdarza. Dotyczy to dóbr materialnych oraz duchowych. 

A: -Wyjdźmy z kościoła na ulicę. Czy w ML czujecie się jak u siebie? Jak to jest z tolerancją, ekumenizmem na naszym podwórku? Większość ludzi - taką mam nadzieję - jest wrażliwa, myśląca, mądra, ale przecież oskarżano was o sekciarstwo, odprawianie seansów spirytystycznych, praktyk homoseksualnych, podawanie narkotyków. Instytucje publiczne odmawiały przyjęcia paczek dla dzieci z rodzin najuboższych, z pewnych
lokali po prostu was wyganiano.  

-Jeśli chodzi o spotkania z duchownymi kościoła rzymsko- katolickiego, to ich po prostu nie ma. Na początku, kiedy powstawał kościół, ja oraz inne osoby spotykały się z ogromnymi szykanami i pomówieniami pod naszym adresem. Bywały też sytuacje ,że ludzie byli bici z tego powodu ,że postanowili inaczej wyrażać swoją wiarę. Ale takie drastyczne sytuacje obecnie się nie zdarzają. Myślę, że problem tkwi w sercach pewnych ludzi.  Urodziłem się i wychowałem w ML. Ludzie którzy mnie znają mogą zaświadczyć, że takie pomówienia pod naszym adresem są kłamliwe. Ale w podążaniu za Jezusem takie rzeczy będą występować. Jezus powiedział, że "moich poznacie po owocach". Osąd należy pozostawić Jemu - nie ludziom. Jako wierzący ,mamy setki świadectw, dziesiątki podziękowań za to wszystko co zrobiliśmy dobrego, pożytecznego drugiemu człowiekowi.
Myślę, że jest to najlepszy i najbardziej wiarygodny ludzki czynnik opiniotwórczy. 

A :-Osoby które znają Pastora wiedzą też że często i z wielką przyjaźnią mówi Pastor o narodzie żydowskim. Nie jest to w naszym kręgu kulturowym często spotykane. Skąd to zainteresowanie? 

-Kiedy oddałem swoje życie Jezusowi, jedną z rzeczy która pojawiła się w moim sercu, była ogromna miłość do narodu żydowskiego. Jestem przeświadczony, że to Duch Święty zaczął pokazywać mi w Bożym Słowie prawdę o Izraelu i celu dla którego naród żydowski został wybrany przez Boga. Biblia mówi, że Pan Jezus Chrystus - Zbawiciel Świata - urodzony z dziewicy Marii - był Żydem. Jezus powiedział... "zbawienie pochodzi od Żydów"- Ew.Św.Jana 4:22. Zrozumiałem, że wszyscy apostołowie ,rodzice Jezusa - Józef i Maria byli Żydami, a pierwszy kościół składał się głównie z Żydów. Ewangelię o Jezusie Chrystusie głosił dla pogan Żyd-Apostoł Paweł. Nowy Testament mówi ,że do..."Izraelitów, należy synostwo i chwała ,i przymierza, i nadanie zakonu, i służba Boża, i obietnice, do których należą ojcowie i z których pochodzi Chrystus według ciała; Ten jest ponad wszystkim, Bóg błogosławiony na wieki"- List Św.Pawła 9:4-5. 

To są fakty których nikt nie może podważyć ani im zaprzeczyć.  Kolejną rzeczą jest pragnienia poznawania historii i kultury Izraela, która nieodłącznie związana jest z Biblią i Bogiem. Dzięki łasce Bożej byłem dwa razy w
Izraelu. Pobyt tam wywarł wielki wpływ na moje życie duchowe. Byłem w wielu miejscach opisanych na kartach Pisma Świętego i w ten sposób urzeczywistniło się moje największe marzenie zobaczenia Ziemi Świętej oraz miejsc związanych z życiem oraz ziemską służbą Jezusa z Nazaretu. Poznałem wielu ciekawych ludzi i cieszę
się, że w pewnym stopniu mogłem przyczynić się do pogłębienia dialogu polsko -żydowskiego. 
We wrześniu 2000 roku, wspólnie z żoną uczestniczyliśmy w międzynarodowej konferencji  chrześcijańskiej w Jerozolimie. Poznaliśmy wiele ciekawych faktów z historii Izraela. Byłem też w Yad Vashem - Instytucie Pamięci w Jerozolimie, miejscu tak bardzo ważnym dla każdego Żyda i państwa Izrael. W Instytucie tym przemawiają głowy państw. Właśnie w tym miejscu papież Jan Paweł II wyraził głęboki ból z powodu cierpienia i prześladowania narodu.  Jako uczestnik konferencji miałem przywilej wygłosić w Yad Vashem przemówienie w języku polskim w obecności powołanego ambasadora Izraela w Polsce oraz przedstawicieli ponad stu narodów z całego świata. W przemówieniu tym wspomniałem o wspólnym dziedzictwie narodu polskiego i żydowskiego przez wiele wieków żyjących obok siebie na polskiej ziemi. Wspomniałem też o czarnych kartach z naszej historii i jako Polak wypowiedziałem słowa błogosławieństwa dla Żydów. Wierzę, że każdy z nas może przyczynić się przełamywania wzajemnych uprzedzeń i barier pomiędzy Polakami i Żydami. 
Pragnę wspomnieć też o antysemityzmie. Często wyrasta on z panujących stereotypów, wzajemnych uprzedzeń czy braku zrozumienia. Jako chrześcijanie powinniśmy pamiętać, że chrześcijaństwo wyrasta z korzenia żydowskiego. Możemy usłyszeć o ludziach którzy swoim zachowaniem i postawą w tym zakresie - zaprzeczają
wierze chrześcijańskiej. Uważam, że Żydzi to starsi bracia w wierze, a wszelkie przejawy antysemityzmu są grzechem - Ew.Św.Mateusza 25:45.  Utrzymuję kontakt z Żydami, którzy są potomkami tych urodzonych w ML. Od nich otrzymałem pewne interesujące materiały, mówiące o historii Żydów mieszkających w naszym regionie. Materiały te dają więcej światła na historię naszego miasta. Moim pragnieniem jest, aby materiały te zostały przetłumaczone na język polski i udostępnione szerszemu kręgowi ludzi. 

A: -Pastor często podkreśla słowa, że to Bóg steruje życiem, że trzeba odczytywać znaki od Pana. Jak poznać to niezawodne kryterium pomagające rozeznać, że coś jest wolą Bożą a coś innego nie jest? 

-Biblia pokazuje szereg przypadków pokazujących, jak Bóg ingerował w życie człowieka, w życie zbiorowości, narodów. To jest bieg historii całego świata. Prowadzenie Boże przejawia się w różnoraki sposób. Ja mogę mówić tylko o sobie. Czasami mam sen, czasami otrzymujemy słowo prorockie, czasami na modlitwie Bóg przemawia, czasami ktoś kto ma dar proroczy, przychodzi i mówi o takich sprawach, o których wiem tylko ja i Bóg. Wiem, że to jest potwierdzenie. Wierzę, że Bóg ma kontrolę nad wszystkim. Wiele dla nas, ludzi, jest niezrozumiałe, niepojęte, ale trzeba wierzyć. Nie ma sytuacji beznadziejnych. Trzeba umieć powiedzieć - nie moja, ale twoja wola Panie. 

A: -Według słów augustianina - o. Wiesława Dawidowskiego, mówienie o Duchu Świętym to stanięcie nad przepaścią niewiedzy: "Cóż bowiem możemy powiedzieć o Tym, który nie mówi w swoim własnym imieniu a pozwala mówić innym..." Św. Augustyn ujął Jego postać w alegoryczną figurę". Czym jest dusza w ciele, tym jest Duch Święty w ciele Chrystusa, to jest w Kościele". Kim jest Duch Św.? 

-Jest to osoba z atrybutami boskimi, która chce być przyjacielem człowieka. Duch Św. szuka ludzi pokornych w każdym narodzie, nacji i miły jest Mu ten, kto się go boi. Jest napisane, że On szuka człowieka, którego chciałby użyć. I używa milionów ludzi. Ja jestem jednym z tych milionów którzy są rozsiani po całym świecie. I cieszę się, że mogę w jakimś skrawku poznawać - kim On jest; w jakimś stopniu być naczyniem przez które może On dotykać innych ludzi, a z drugiej strony doświadczać jego łaski poprzez inne osoby. Czcimy rocznicę Pięćdziesiątnicy - Zielone Świątki. Zawsze sobie zadaję pytanie: Na ile ludzie zrozumieją tego dnia, że Duch Św. chce ich prowadzić za rękę...